sterren

Het is weer zondag, tijd voor een update. Het was hier zonnig, 32 graden en ik begin er aan te wennen. Hoe is dat te merken? Ik loop net als alle locals in lange broek. Het is grappig, in Nederland zou iedereen bij een beetje mooi weer in korte broeken lopen in de zon. Hier trekt iedereen lange broeken aan en gaat meteen de schaduw in. Mostar staat bekend als de warmste stad van Europa, dus ik snap de mensen hier wel, het wordt nog veel erger! Nu ik iedereen weer even jaloers heb gemaakt kan ik weer over op andere dingen die deze week gebeurd zijn.

De hoogtepunten van deze week zijn eigenlijk alleen maar op academisch gebied, wat een beetje sneu is, maar dat krijg je zo aan het einde van dit schooljaar. Het begin van de week was vrij normaal, ik ging naar school, maakte huiswerk, chillen, noem het maar op. Maar op vrijdag en zaterdag deed ik het G4 project. G4 staat voor Group 4 en dat is een groep vakken dat wij hier op school moeten volgen: biologie, scheikunde, natuurkunde. Ik heb biologie op standaard level, want science is niet echt mijn ding. Maar we moesten dus een project doen van 10 uur, verspreid over twee dagen. Het thema van mijn groepje was ‘spaghetti’ Het klinkt misschien wat komisch en dat was het ook. Wat kan je doen met spaghetti? Uiteindelijk hebben wij de kracht van de spaghetti gemeten, drie verschillende soorten. Ik heb drie uur lang spaghetti gepakt, een bandje om de spaghetti gedaan, gewichtjes aan de spaghetti gedaan, twee blokken onder de spaghetti vandaan gehaald en dan de spaghetti zien breken. Ik kan geen spaghetti meer zien. Maar het levert wel coole foto’s op van mij doing science:P Op zaterdag moesten we hiervoor dus ook naar school, een beetje jammer, ik kon niet naar het vluchtelingenkamp. Volgende keer maar weer.

Het andere hoogtepunt van de week is eigenlijk helemaal niet zo academisch. Vrijdagavond ben ik na het project in Musala gebleven met Haimeng. We zijn eerst naar een tweedehands kleding winkel geweest met super veel goede goedkope kleding. Heel veel mensen op het college kopen daar hun kleren. Want heel veel mensen op ons college geven er niet zo heel veel om dat ze er anders uitzien dan andere mensen in Mostar. De inwoners van Mostar herkennen ons dus ook aardig goed. Eens had iemand zijn vest verloren in de bibliotheek bij ons op school. De bibliotheek delen wij met de andere school in ons gebouw. De mevrouw van de bibliotheek had aan een van onze leerlingen gevraagd of die even bij onze leerlingen wilde rondvragen. Het vest moest wel van een van ons zijn. Het was zo raar zei ze, en de ‘college’ mensen kleden zich nogal bijzonder:P Nu zullen de Nederlanders zeggen dat het wel meevalt, maar hier in Mostar is er een bepaalde stijl van kleden waar alle jongeren zich aan houden. Alle vrouwen en meiden dragen een dikke laag make-up. Dat doen wij niet ‘college’ mensen. Maar goed, ik dwaal af.

Ik was dus met Haimeng naar de tweedehands winkel geweest. Hierna was het avondeten en had ik nog steeds geen zin om terug te lopen naar Susac. Haimeng stelde voor om dan maar iets gaafs te gaan doen. Zij is helemaal into sterrenkunde en astronomie, ze heeft ook een telescoop. We zijn gaan sterren kijken. Samen met Reetta zijn we de berg op gegaan, totdat we voorbij de huizen waren en we zijn gaan zitten wachten op het donker. Het uitzicht was geweldig, ik zag Mostar weer even in een totaal ander perspectief, een mooi perspectief. Toen het donker was waren de lichten die Mostar oplichtten zo mooi. Ik vind het nog steeds jammer dat ik geen foto gemaakt hebt, maar dat komt een andere keer wel weer. Haimeng is een van de meest verstrooide mensen die ik ken, en dat zegt wat, aangezien ik er zelf ook wat van kan. Ze is dus een paar keer onderdelen van de telescoop kwijtgeraakt die we dan weer in het donker moesten terugvinden, maar wonder boven wonder is alles uiteindelijk terecht gekomen. Het was een hele geslaagde avond die ik zeker nog een keer weer herhalen, het maakt me gelukkig.

Verder is het selectieproces in Nederland afgelopen en we hebben firsties! Bono, Mandula en Ruby, welkom bij de Dutchies:P Het is gewoon al meer dan een jaar dat ik geselecteerd ben. Het is zo raar. Dit jaar is voorbij gegaan als in een droom. Super bijzonder was het allemaal en ook onwerkelijk.

Het is nu dus bijna voorbij, maar eigenlijk nog lang niet. Het schema van onze laatste examens is bekend, nu wordt het allemaal serieus. Het cijfer van dit examen zal voor 40-60% het eindcijfer van dit jaar bepalen. De stof in de toetsen gaat over alles wat we dit jaar gedaan hebben. Ik heb nog nooit zoiets moeten doen, dus ik ben er een beetje bang voor. Het zal uiteindelijk wel goed komen, maar het is wel eng. Daarnaast dus nog een theaterstuk, wat ik ook vrij eng vind, omdat ik bang ben dat we het nooit op tijd af krijgen, ook al oefenen we elke dag. En volgende week heb ik nog twee gewone toetsen en ik heb nog twee lab reports. En het jaarboek moet nog af en ik moet oefenen voor graduation met koor. Lijkt het veel of is het ook echt veel? Ik ben nu in ieder gevel in een klaaghumeur, het valt vast wel mee. En over een maand en een dag ben ik weer in Nederland, dan kan ik terug kijken, maar nu eerst weer even aan de slag!

Oh ja, wat ook raar was, was dat zo op mijn leuk WLG LSD hadden. Ik heb de filmpjes teruggekeken, super gedaan! Maar ik had wel een beetje heimwee hoor. Nu is voor mijn WLG carrière ook helemaal afgelopen.

Fijne (zonnige) week iedereen! En ik heb nog een vraagje aan iedereen die dit leest. Voor Koninginnedag willen we hier graag ook nog wat doen, helemaal omdat prins willem-Alexander ook op een UWC heeft gezeten. Iedereen is druk met examens en andere dingen, dus het moet niet te groot zijn. Als echte Nederlanders, hebben jullie een idee?