kids festival
Blijf op de hoogte en volg Anna
21 April 2013 | Bosnië en Herzegovina, Mostar
Zo, ik schrijf maar weer eens een blog, om het uitstellen van het leren voor psychology maar zo lang mogelijk uit te stellen. Het is net alsof mijn hoofd vol hooi zit, ik kan me totaal niet concentreren. Dat zal wel aan het weer liggen, want het is nog steeds ontzettend mooi, we moeten de airco zelfs aan zetten!
Woensdag waren we na lunch vrij, aangezien we earthgames hadden. Ik kan er eigenlijk niet te veel over zeggen. Het is een school geheim, want anders werkt het spel niet meer. Het was in ieder geval zeer interessant, maar wel wat chaotisch, omdat niemand het honderd procent begreep. Volgend jaar gaan wij dat anders doen voor onze firsties.
En mijn lieve zusje was deze week jarig en ik heb het gevierd op wel de meest bijzondere manier, papa zat in Oostenrijk, dus via twee verschillende apparaten hebben papa en ik en mama en Barend Sarah tegelijk kunnen zoezingen. Nog gefeilicteerd zusje!
Het leukste van deze week was wel vrijdag, aangezien we het kids festival hadden. 350 kinderen van basisscholen, instellingen voor kinderen met special needs, kinderen van overal kwamen naar onze school en we hadden een heel programma voor ze voorbereid. Aangezien er 150 kinderen meer dan verwacht zich hadden aangemeld was onze hele school vrij, omdat ze dachten dat er te weinig vrijwilligers zouden zijn. Dat hadden ze niet helemaal goed ingeschat. Op zich had iedereen nuttig kunnen zijn, als iedereen een eigen taak was toegewezen,maar natuurlijk gaat dat hier zo niet, dus stond de helft van de mensen een beetje niets te doen, omdat niemand toch een idee had vaan wat er gedaan moest worden. Ik had gelukkig mijn eigen taak, de kinderen van het vluchtelingenkamp begeleiden. Zijn waren hier naar toe gekomen en dat is voor hun zeer speciaal. Zo vaak gaan ze het kamp niet uit, ze hebben er van genoten. Eerst hebben we wat rondgelopen op het festival en daarna zijn we met ze naar MC Donalds gegaan, wat nogal speciaal voor ze is natuurlijk. Als klap op de vuurpijl kregen ze ook nog nieuwe schoenen. Ik vond het super om de kinderen eens uit hun bekende zone te zien, ze hadden het ontzettend naar hun zin.
De dag erna ging ik ook naar het kamp toe, de kinderen waren nog steeds vrolijk. Ik heb Martina weer geholpen met haar huiswerk, maar die had daar niet zo veel zin in en deed aardig irritant. Geduld is dan het toverwoord. Hopelijk gaat het volgende keer beter.
Ik kwam deze week ook nog langs een artikel over wat je mist als je niet in Bosnië bent, ik kon er veel dingen in herkennen. Nu mis ik Bosnië natuurlijk nog niet, maar ik herken alles wat hij noemt wel. Betekent dat dat ik Bosnië een beetje beter begrijp? Dat ik de cultuur beter begrijp en dat het een beetje mijn huis is geworden? Alles is hier nu zo normaal, ik zou niet anders meer weten. http://www.sarajevotimes.com/tim-clancy-10-things-i-miss-most-about-bosnia-while-in-america/
Woensdag waren we na lunch vrij, aangezien we earthgames hadden. Ik kan er eigenlijk niet te veel over zeggen. Het is een school geheim, want anders werkt het spel niet meer. Het was in ieder geval zeer interessant, maar wel wat chaotisch, omdat niemand het honderd procent begreep. Volgend jaar gaan wij dat anders doen voor onze firsties.
En mijn lieve zusje was deze week jarig en ik heb het gevierd op wel de meest bijzondere manier, papa zat in Oostenrijk, dus via twee verschillende apparaten hebben papa en ik en mama en Barend Sarah tegelijk kunnen zoezingen. Nog gefeilicteerd zusje!
Het leukste van deze week was wel vrijdag, aangezien we het kids festival hadden. 350 kinderen van basisscholen, instellingen voor kinderen met special needs, kinderen van overal kwamen naar onze school en we hadden een heel programma voor ze voorbereid. Aangezien er 150 kinderen meer dan verwacht zich hadden aangemeld was onze hele school vrij, omdat ze dachten dat er te weinig vrijwilligers zouden zijn. Dat hadden ze niet helemaal goed ingeschat. Op zich had iedereen nuttig kunnen zijn, als iedereen een eigen taak was toegewezen,maar natuurlijk gaat dat hier zo niet, dus stond de helft van de mensen een beetje niets te doen, omdat niemand toch een idee had vaan wat er gedaan moest worden. Ik had gelukkig mijn eigen taak, de kinderen van het vluchtelingenkamp begeleiden. Zijn waren hier naar toe gekomen en dat is voor hun zeer speciaal. Zo vaak gaan ze het kamp niet uit, ze hebben er van genoten. Eerst hebben we wat rondgelopen op het festival en daarna zijn we met ze naar MC Donalds gegaan, wat nogal speciaal voor ze is natuurlijk. Als klap op de vuurpijl kregen ze ook nog nieuwe schoenen. Ik vond het super om de kinderen eens uit hun bekende zone te zien, ze hadden het ontzettend naar hun zin.
De dag erna ging ik ook naar het kamp toe, de kinderen waren nog steeds vrolijk. Ik heb Martina weer geholpen met haar huiswerk, maar die had daar niet zo veel zin in en deed aardig irritant. Geduld is dan het toverwoord. Hopelijk gaat het volgende keer beter.
Ik kwam deze week ook nog langs een artikel over wat je mist als je niet in Bosnië bent, ik kon er veel dingen in herkennen. Nu mis ik Bosnië natuurlijk nog niet, maar ik herken alles wat hij noemt wel. Betekent dat dat ik Bosnië een beetje beter begrijp? Dat ik de cultuur beter begrijp en dat het een beetje mijn huis is geworden? Alles is hier nu zo normaal, ik zou niet anders meer weten. http://www.sarajevotimes.com/tim-clancy-10-things-i-miss-most-about-bosnia-while-in-america/
-
21 April 2013 - 17:17
Tsjalline:
Lieve Anna,
Ha, als jij een blog schrijft om het uitstellen van leren voor Psychology uit te stellen,
heb ik ook weer een reden om mijn uitstellen van leren voor centraal examens uit te stellen!
Wat een inzicht, dankjewel. :)
Ik heb vandaag al:
- een planning gemaakt voor de komende tijd (examens en zomervakantie)
- in het zonnetje gezeten
- mijn mailbox opgeruimd (dan zegt 'ie altijd na afloop: "Dit Postvak IN is erg opgeruimd. (Berichten ontvangen van andere e-mailaccounts is ook mogelijk." En dan denk ik: Jahaa, dat is de bedoeling!)
- een beetje begonnen met Nederlands examen oefenen. Maar het is zo saai...zo schematisch allemaal.
Voor sommige vakken heb ik het idee dat het niet echt veel zin heeft om ervoor te leren,
met name Aardrijkskunde en Kunst. Dat is meer een kwestie van oude examens bekijken en hopen op inspiratie, want ze vragen de meest random dingen. Maar tot nu toe gaat het goed.
En dan is het altijd zo'n opluchting om jouw blog te lezen, omdat ik dan uit mijn eigen wereldje wordt getrokken en me realiseer dat er nog zoveel méér gebeurd in de wereld.
Dat Kids Festival klinkt super leuk. Echt een goed doel waar je zelf ook blij van wordt.
Wel typisch dat niemand weet wat 'ie moet doen (behalve jij). Gek genoeg is dat niet alleen in Bosnië het geval, maar merk ik het zelf ook vaak genoeg.
Ik heb de afgelopen weken zoveel verbaasde leraren meegemaakt, die niet doorhadden wanneer onze examens en vakanties zijn en wat we er eigenlijk voor moeten leren. Gelukkig is dat voor mij vooral grappig, want ik ben toch meer een zelfstandig type geworden (hoewel dat vroeger wel anders was, toen legde ik het liefst mijn lot in de handen van leraren, omdat die het toch beter weten dan ikzelf...)
Weet je al wanneer je thuiskomt?
En ga je nog mee naar Taizé?
Ik probeer namelijk te bedenken of we elkaar nog kunnen zien.
Het Bosnië-liften-en-avonturen-belevenplan gaat waarschijnlijk deze zomer niet door.
Ik ga eigenlijk weer hetzelfde doen als vorige zomer: Taizé - ouders+Jacob - Servië.
Met als verschil dat Jacob deze keer mee gaat naar Taizé, dat de vakantie met ouders 2 weken ipv 1 is, en dat ik daardoor korter in Servië ben.
En met misschien wel het grootste verschil:
Ik keer na de vakantie niet terug naar mijn oude vertrouwde leventje in Groningen,
maar ik ga een nieuw avontuur aan in het wilde en woeste Middelburg.
Ik had donderdag mijn interview-selectie en ik ben zo goed als aangenomen (ik moet alleen nog bericht krijgen). Dus dat wordt mijn toekomst voor de komende drie jaar! Spannend...
Ik heb gehoord dat we superlange winter- en zomervakanties hebben, dus misschien kunnen we het Bosnië-liften-en-avonturen-belevenplan dan wel doen. Tenminste, als jij dan ook vakantie hebt. Weet je je rooster voor volgend jaar al?
Mijn wintervakantie is van 13 december tot 27 januari (Wow, 36 dagen! Meer dan een maand!)
En mijn zomervakantie is van 16 mei tot... 26 augustus (dat is wanneer het dit jaar begint, maar ik weet niet of dat volgend jaar ook zo is). Nou ja, we zullen wel zien.
Covek snuje, ali Bog odredjuje: "De mens wikt, maar God beschikt."
Het ga je goed, lieve Anna.
Liefs Tsjalline
-
21 April 2013 - 20:45
Zusje :
loll nog bedankt voor de cadeaus! De Bosnische chocolaatjes gaan morgen mee de bus in :)
Groetjes je 'zusje'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
