De hoogte in en een weekend zonder uitslapen

Ik moet zeggen, deze week was weer een super week! Met als hoogtepunt vandaag. Ik heb voor de eerste keer in mijn gelift! Gelift? Ja, dat is hier vrij normaal, vooral onder UWC studenten. Eerst zal ik over de rest van de week vertellen, want er is nog meer gebeurd.

Maandag zou ik eigenlijk theater CAS hebben, maar omdat heel veel mensen niet kwamen opdagen en we daardoor niet voor het stuk konden oefenen dat we gaan opvoeren is de practice toen gecanceld. In plaats daarvan ben ik de hoogte in gegaan. Vanaf the old bank heb ik samen met een paar anderen gekeken naar de ondergaande zon, en het was prachtig. Ik vind het nog steeds vrij eng om the old bank op te gaan, maar dat is niet zo raar. Old bank is een hoog gebouw dat door de oorlog nooit is afgebouwd, maar het skelet staat wel. Dit houdt in dat je naar boven kan klimmen via een trap die geen leuningen heeft. Zolang ik niet naar beneden keek ging dat goed. Het uitzicht daarna was het zeker waard.

Ik ben deze week ook begonnen van het leren van Chinees. Haimeng uit China is sinds deze week weer terug nadat ze op het vliegveld niet naar Bosnië mocht vliegen, omdat haar visum een dag verlopen was. Zij heeft mij nu Chinees leren kalligraferen en daar ben ik nu nog steeds enthousiast mee bezig. Haimeng heeft me een echte goede penseel gegeven en als ik nu de juiste inkt er bij kan vinden, dan heb ik mijn eigen schrijfset. Het idee is om een hele verzameling quotes, gedichten en spreekwoorden boven mijn bed te hangen, en dat er bijna geen ruimte meer is voor het zien van plafond en ik ben op de goede weg(: (zie foto. Op verzoek kan ik jullie ook chinees toe sturen, ik wordt beter en beter. De Chinese cultuur boeit me meer en meer, ik wil er zeker een keer naar op reis. Over China gesproken, gelukkig nieuw jaar! Voor Chinezen is vandaag het nieuwe jaar begonnen. Morgen gaan we dat hier op school vieren, Dilys en Haimeng hebben allemaal leuke dingen voorbereid, ik ben benieuwd.

Woensdag ben ik voor het eerst na winterbreak weer gaan volleyballen, ik had er weer zin in! Helaas konden we door de lage opkomst niet zo veel doen. Deze lage opkomst was voornamelijk doordat second years bezig zijn met hun trial examens, oefen examens dus. Na een uurtje spelen had iedereen het wel weet gezien, maar ik vond het wel weer eventjes lekker om te spelen.

Toen kwam het weekend, zonder uitslapen. Zaterdag ging de wekker om half acht, omdat ik op tijd moest zijn om naar het refugeecamp te gaan. Ik vond het wederom een ontzettend speciaal moment van de week. Het kamp is in de winter best wel treurig, het is koud en mensen kunnen weinig de warmte op zoeken. Ik was door het thuisfront op een missie gestuurd. Een paar vrouwen uit het kamp maken hele mooie sok-sloffen. Ik had een paar meegenomen tijdens de wintervakantie en nu wilde iedereen een paar. Zaterdag ben ik in het kamp dus bij de vrouw geweest die de sokken maakt. Ze had twee dozen staan en ik heb de mooiste uitgekozen. Ook al was haar huisje klein, ze had er wel iets moois van gemaakt. Volgens Sejla(tweedejaars, Bosnië) heeft zij het relatief goed. Ze krijgt 300km(150 euro) per maand van de regering omdat ze met pensioen is en ze kan elektriciteit betalen. Het was een super lieve vrouw. Al was het communiceren lastig, omdat we elkaars taal niet spreken, Sejla vertaalde en zo lukte het wel aardig. Een kopje thee later, vijf paar sokken rijker en met het bijzondere moment in mijn hoofd ben ik met de kinderen gaan spelen. Samen met een paar andere UWC’ers hebben we spelletjes gespeeld, toen we uiteindelijk weg moesten, hadden ze daar helemaal geen zin in. Dat is een goed teken.

’s Avonds heb ik wafels gebakken en daarna weerwolven gespeeld. Wat is iedereen hier fanatiek zeg! Zo had ik me weerwolven altijd al voorgesteld en hier gebeurd het ook zo. Mensen doken helemaal in hun rol:)

Toen kwam vandaag, de wekker ging om tien voor acht. Het liften om half tien. We waren met z’n zevenen en gingen telkens in groepen van twee en drie. Het eerste doel was Jablanica, ongeveer 45 minuten van Mostar vandaan. De eerste auto bracht ons uit Mostar, een vader en zoon die op weg gingen naar de markt. De tweede auto bracht ons helemaal aar het punt van bestemming en was ontzettend interessant. We zaten in de auto met de ex-minister van gezondheid van Bosnië en Herzegovina. Nu is hij neuroloog en chirurg in het ziekenhuis in Mostar. Hij vond het doel van het college ontzettend mooi en vond het heel belangrijk dat jonge mensen veel met elkaar praten. Eenmaal aangekomen in Jablanica zijn we lekker aan de koffie gegaan, nadat we gewacht hadden op het laatste paar dat wat vertraging hadden, omdat ze onderweg koffie gingen drinken met de vrachtwagenchauffeur(tsja, dat moet ook gebeuren) De koffie en de warmte maakte ons weer helemaal warm, dus konden we weer een stukje verder. We besloten niet al te ver meer te gaan, omdat we anders de kans hadden dat we op de terugweg in het donker terug zouden teruggaan en dat is gevaarlijk. Onze reis ging naar een plaatsje 15 minuten van jablanica. Hiervoor moest mijn groepje alleen een half uur wachten om een lift te krijgen. Helemaal verkleumd kwamen we aan, om daar van de natuur te genieten. Het was inmiddels flink gaan sneeuwen, heerlijk heerlijk. Bij een meertje hebben we uiteindelijk gepicknickt en daarna was het weer tijd om terug te gaan. Mijn groepje had weer ontzettend geluk met de auto’s. We stonden twee seconden en we werden opgepikt en weer in Jablanica afgezet. Na tien minuten in Jablanica met de duim omhoog werden we opgepikt door een wat oudere man, die vijf jaar in Nederland had gewoond en zijn zoon woont daar nog steeds, in Echt. Hij sprak een beetje Nederlands(lekker weer) en we hebben naar leuke muziek geluisterd. Voor we het wisten waren we alweer in Mostar. Na het opwarmen(wat een tijdje duurde) ben ik weer naar Susac gegaan, waar ik nu lekker deze blog schrijf. Al met al was dit een super dag. Mijn eerste keer liften is een super ervaring geweest en ik ga het zeker vaker doen!

Veel plezier in de sneeuw in Nederland terwijl ik hier van het zonnetje geniet! En klas zes, succes met de mondelingen!!