de zak van sinterklaas, sinterklaas, sinterklaas!!

Jaja, het was sinterklaas deze week en ook in Mostar is hij langs geweest. Zelfs een paar keer, waardoor ik uiteindelijk toch een flink sinterklaasgevoel gecreëerd heb in een land waar iedereen al veel te vroeg met kerstmis bezig is. Vorig weekend hebben we met alle Nederlanders pepernoten gebakken, ze half laten verbranden, en te zacht gelaten, maar het gaat om het idee en we hebben ontzettend veel lol gehad met het meeblèren van alle gouwe ouwen, heel Susac wist zo ongeveer wat wij aan het doen waren. Daarna een van de kamers overgenomen en daar alles is liefde gekeken. Nou, toen was het Sinterklaasgevoel helemaal compleet. Woensdag was het natuurlijk echt sinterklaas en die dag voelde een beetje raar. In Nederland staat de hele dag in het teken van die goede oude man en ik moest gewoon naar school. Gelukkig na schooltijd met Adela(mijn roommate) speculaas en chocola gegeten, wat het dan toch wel goed maakt. En toen was het gisteravond dan echt zo ver. Sinterklaas gevierd met alle Dutchies zoals het hoort. Na een discussie van minstens 15 minuten waar we gingen eten(we blijven Nederlanders) zijn we dan uiteindelijk naar een restaurant gegaan waar bijna niemand anders was, wat eigenlijk ook maar goed was ook, Nederlanders en stil zijn, dat gaat natuurlijk niet:P We hebben goed gegeten, ontzettend gelachen, leuke cadeautjes gekregen en naar leuke gedichten geluisterd. Iedereen had zijn best gedaan en het was een top avond. Sinds die tijd ben ik echt ontzettend vrolijk en dat is een super fijn gevoel voor de verandering, laat ik dat gevoel dus maar koesteren.

Deze avond ben ik met een super vrolijk gevoel naar koorrepetitie gegaan, dat doe ik ondertussen ook nog. Aanstaande dinsdag is het wintergala en met ons gezellige koortje gaan we drie liedjes zingen, en ik geloof dat dat super mooi gaat worden.

Vorig weekend heb ik ook nog wat gaafs meegemaakt, na een cancelling van clowning (Ik zou voor het eerst gaan optreden, maar dat ging dus niet door) ben ik met Haimeng een beetje gaan shoppen, ik moest nog schoenen kopen voor de jurk die ik die dag gekocht had voor wintergala, toen zij met het idee kwam om bij een Chinese familie te gaan avondeten. Er zijn in Mostar twaalf winkels die goedkoop zijn en door Chinese families gerund worden. Aangezien Dilys en Haimeng ook Chinees zijn mogen zij gewoon bij zo’n familie eten, wat echt veel lekkerder is dan het Bosnische eten. Haimeng had een Chinese familie geregeld, maar met mijn Nederlandse achtergrond voelde ik mij natuurlijk best wel bezwaard. Ik heb alles opzij gezet en uiteindelijk die avond van heerlijk Chinees genoten. Het was een hele leuke avond, ik heb met stokjes gegeten, en ondertussen hebben Dilys en Haimeng vertaald wat de Chinese familie allemaal zei, want zij konden geen Engels. Dit voelde nu als een echt UWC moment, leren van andere culturen. De volgende keer zal ik voor deze familie zelf koken en pannenkoeken bakken.

Dit is mijn laatste blog voor de kerstvakantie, want over een week ben ik alweer in Nederland. De tijd is snel gegaan, maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik de mensen hier al langer ken dan vier maanden, alles is hier zo veel intenser. Dinsdag is het voor het wintergala de dag van reflectie, dan is het tijd om terug te kijken op de eerste term. Ik kijk terug op de eerste term met gemengde gevoelens. Ik heb mooie momenten gehad, zoals sinterklaas van gister, gewoon chillen met vrienden en het lopen van de hike. Maar aan de andere kant heb ik het ook niet makkelijk gehad. Ik heb lang nodig om te settelen, daar ben ik eigenlijk ook nog steeds mee bezig en dat is ook niet erg. Ik ben een denker, ik heb tijd nodig om te wennen aan alles, aan de mensen, de dingen, de cultuur. En ik hoop dat wanneer alles mij zo veel bekend is als mogelijk, dat ik er dan 100% ben. Maar First things First, winterbreak, over 7 nachten ben ik weer thuis.