In love with Mostar

Hier ben ik dan, op mijn kamer in Mostar, om precies te zijn in Susac residence, de zolder, een gezellige kamer met airconditioning (en dat is nogal noodzakelijk, aangezien het hier vandaag 41 graden celsius was.) samen met Adela(Bosnië, firstyear en roommate), Amber(België, firstie) en Sarah(Frankrijk, firstie). Er is al zo ontzettend veel gebeurd dat ik niet eens meer alles kan herinneren, maar ik zal zo veel mogelijk proberen op te schrijven op zo'n manier dat het interessant is.

Woensdag ging ons vliegtuig om kwart voor zeven 's ochtend, alles ging goed. Na afscheid nemen van mijn ouders en Broertje en Zusje zijn we(Bo Jochem en ik) met het vliegtuig naar Munchen gegaan en daar moesten we wachten op het vliegtuig naar Sarajevo. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest in mijn leven, erg raar. Het was een gevoel dat je als kind hebt als je op schoolreisje gaat, alleen dan een paar keer erger , wat niet zo raar is aangezien ik ook 600 keer langer weg blijf.
En toen kwam het grote moment, landen in Sarajevo. Ik heb nu officieel mijn eerste stempel in mijn paspoort: ) We werden opgevangen door twee leerlingen van college en in een busje gestopt, samen met Sofia(Brazilië, first year) en Lize(USA second year), die toevallig in hetzelfde vliegtuig zaten. De mensen uit Bosnië rijden als gekken, al zeg ik het zelf. Sofia was het daar niet mee eens, die was wel wat gewend. Ik heb twee en een half uur in een busje gezeten naar Mostar en zo een mooi deel van het land gezien. Het landschap is geweldig, zooo anders dan in Nederland, maar het past bij mij. Terwijl ik daar zo was dacht ik, het klopt.

Rond half drie was ik bij susac. Toen heb ik mijn spullen in mijn kamer gezet en ben ik weer weg gegaan, want iedereen ging naar the old town, het oude gedeelte van Mostar met de brug. Die plek was zo mooi, dat het lastig te beseffen is dat ik hier twee jaar ga wonen. ’s Avonds ben ik naar old mans’ geweest, een soort van café, waar zo ongeveer de hele school was. En tussen alle bedrijven door heb ik met allemaal mensen kennisgemaakt, namen gehoord, namen vergeten, mezelf voorgesteld. “hello, I am Anna from the Netherlands. Nice to meet you.” Het was kind of confusing.

Hierna ben ik met een groep mensen naar een gebouw naast de school gegaan. Het heet the old bank en is een gebouw dat nooit is afgemaakt door de oorlog, maar de fundamenten en de verdiepingen en de trap zijn er wel. Vanaf de bovenste tree van the old bank heb je het beste uitzicht van Mostar, ik heb alle lampjes gezien en de bergen, adembenemend.
Om elf uur was ik thuis, toen pas heb ik mijn spullen uitgepakt en mijn Nederlandse quilt opgehangen, zodat het iets meer aanvoelt als mijn eigen thuis. En om het gevoel compleet te maken heb ik de dvd van 5b bekeken. Een speciale boodschap aan al mijn vrienden: DANK JULLIE WEL! Ik vond het zo fijn om jullie even te zien. Hierna moest ik echt gaan slapen.

Dit was de eerste dag, helaas heb ik geen tijd om van elke dag zo uitgebreid verslag te doen, ik zal er wat sneller doorheen gaan.
Donderdag ben ik naar het zwembad gegaan, wat erg verfrissend was en wat ik nog meer heb gedaan is vaag. ’s Avonds ben ik op mijn kamer gebleven, samen met adela en Iida(Finland, firstie)
Vrijdag was de eerste Dutch dinner, eigenlijk was het Dutch lunch. We zijn met z’n zevenen, Quinten, Kim en Anna(secondyears) en Jochem, bo en ik en Amber, onze geadopteerde Dutchie uit België. Het was erg fijn om weer even Nederlands te horen en praten, want al het Engels is vrij vermoeiend.

Vandaag begon de dag vrij vroeg, want ik had mijn placement tests voor wiskunde en Engels. Ik denk dat het wel goed ging, maar ik weet het niet zeker, we zullen zien. Daarna was er BBQ, wat kind of funny was, want met 150 mensen en 1 BBQ duurt het wel even voor je eten hebt.
Over het algemeen heb ik het naar mijn zin, al heb ik ook wel last van heimwee, gelukkig zijn er genoeg mensen om me af te leiden en om mee te praten. Veel mensen maken hetzelfde mee. Al maakt dat mijn gevoel natuurlijk niet minder vervelend. Hopelijk gaat dat de volgende dagen beter.