virtuele sightseeing en some highlights

Het is weer zondag……blogtijd! En dit keer ga ik jullie een virtuele tour geven door ‘mijn’ stad. Plekken die belangrijk zijn voor UWCim studenten en voor mij. Maar ik begin met de highlight van de week.

De highlight van deze week was namelijk de rafttrip van gisteren. Ik maakte me een beetje zorgen, aangezien ik zero-experience heb als het gaat om raften, maar na een beetje rondvragen bleek dat (bijna) alle 25 rafters nog nooit eerder in zo’n boot gezeten had. Aan de ene kant luchtte me dat op, maar aan de andere kant maakte het me ook een beetje bang, als niemand weet wat we moeten doen, hoe kunnen we dan ooit het einde bereiken? Om negen uur ’s ochtends vertrok onze bus. Ze hadden ons verteld dat het ons zo’n veertig minuten zou duren om de plek van bestemming te komen. Natuurlijk deden we er twee keer zo lang over. Buschauffeurs moeten ook ontbijten, daarom vond ik het ook helemaal niet raar dat hij onze bus even stopzette zodat hij een ontbijtje kon kopen. We hebben de man van het raften opgepikt, hij heeft onze een hele tour gegeven door het landschap, in het Bosnisch, dus de leraar moest vertalen. Ook al verstond ik de taal niet, zijn toewijding kwam goed over. Eenmaal op de plek van het raften kregen we een wetsuit. Aangezien we ons nergens konden omkleden moesten we dat achter de bus op de weg doen, wat voor hilarische taferelen zorgde. In Mostar kan het warm zijn, maar uitgerekend op de dag van onze raftingtrip was het koud, daarom kreeg iedereen ook lieve te kleine regenjassen mee. Eenmaal in de boot begon het pas echt. Ik heb ontzettend genoten, het was zo ontzettend mooi. Het was niet erg moeilijk gelukkig en onze schipper was goed, dus genoeg tijd om om ons heen te kijken. Ik heb nog nooit zulke mooie natuur gezien. We zijn in totaal zo’n 400 meter gedaald in 17 kilometer. Na 7 kilometer hadden we een eerste lunch pauze met de beste vis die ooit gegeten heb. De schippers haden een vuurtje gemaakt en voor iedereen een Forel gebakken, delcious! Hierna gingen we weer verder om nog meer te genieten van de natuur en van het raften, want dat was cool! En mijn boot(Amber, België; Anita, Noorwegen; Erica; USA; sijul, Duitsland en ljubica, lerares uit Bosnië en ik) heeft gewonnen, we waren als eerste op de plaats van bestemming(al waren wij de enige die vonden dat het een wedstrijd was denk ik) En dat betekende feest! Want we kregen traditioneel Bosnisch eten. Het was zo goed, ik heb nog nooit zo lekker gegeten, al is dat misschien ook wel schijn na 3 en een halve week kantinevoedsel. Wat ik bijzonder vond was de plek waar we het eten kregen, we waren namelijk in het huis van onze raftinstucteur, zijn vrouw had voor ons gekookt. Het voelde zo gastvrij, om zoiets te doen moet je mensen wel vertrouwen. In Nederland zal dat niet snel gebeuren. Na dit heerlijke eten was het tijd om weer richting huis te gaan, om acht uur ’s avonds was ik weer in Susac na een geweldige dag, Die ik, hoe ontoepasselijk ook, heb afgesloten met het kijken naar de film Hannibal, the silence of the lambs, omdat dat huiswerk was voor psychologie.

Nu ik dit heb op geschreven voel ik toch de behoefte om nog een paar andere dingen te noemen die ik deze week gedaan heb. Zo heb ik mijn eerste video CAS meeting gehad, we gaan nu een project doen met als onderwerp hero, het moet af zijn voor 1 oktober, dus daar moeten we nog even flink mee aan de slag. Verder ben ik deze week begonnen met clowning, ik ben bezig mijn innerlijke clown te vinden. We hebben veel lol, en voor het 50 jarig bestaan van UWC gaan we een sketch bedenken. Het was vandaag clean ‘party’, dus hebben we het hele huis schoongemaakt. En morgen beginnen de theaterlessen, daar kijk ik nu erg naar uit. Laat het maar komen! Verder heb ik samen met een paar anderen een idee voor project week in oktober, we willen een documentaire maken in Bosnië-Herzegovina en ik hoop dat het ons gaat lukken. En ik heb meegedaan aan een hele interessante discussie over de situatie in Bosnië en Herzegovina. Locals waren aanwezig en zij hebben vooral gediscussieerd. Ik heb geluisterd en ontzettend veel dingen geleerd.

Na drie en een halve week in Mostar wil ik graag een beetje stad met jullie delen, daarom hier de virtuele tour. Hieronder vind je de foto’s met bijpassende titel, die ik hier verder zal uitleggen beschrijven:

Susac circle: de meetingplaats voor susac bijeenkomsten. Vandaag is deze plek gebruikt voor cleaning ‘party’ het is een ronde hangplek vlak bij susac.

School en bergen: links een school naast ons huis voor kleine kinderen, als ik naar school ga ’s ochtends kom ik ze altijd tegen en dan besef ik dat kinderen overal hetzelfde zijn, ook al spreken ze een andere taal.

The stairs: dit is een zeer veel bezochte plek voor susac mensen, aangezien je deze twee keer op een dag tegenkomt op weg naar school. Ze zijn mooi, maar erg zwaar om op te komen. S’ avonds kan je hier na acht uur beter niet meer zijn, aangezien ze slecht verlicht zijn. Het is wel de kortste weg naar school.

Blauw dak: dat is Susac, ze zeggen het enige huis in Mostar met een blauw dak, is het niet beeldig. En zie de bergen, overal om me heen zijn bergen, zo anders dan Nederland en toch al zo gewoon al kijk ik ook wel eens om me heen met een amazing feeling van ‘wow! Hier woon ik nu!’

Los: een van de vele verwoeste gebouwen onderweg naar school, je ziet ze overal, waardoor het al minder opvalt. Het is sneu eigenlijk dat het er zo bijstaat, nu is het een mooie muur voor allerlei soorten reclame.

Palacinke: jeej, dit is een geweldige plaats en zeer populair onder UWC studenten. Palacinke betekent pannenkoek. Ze stoppen er van alles in en op, helemaal super en goedkoop. In fact ik ben er vanavond geweest, jammie.

Nobelprijswinnaars: op zich zegt de titel hier wel genoeg. Meet twee nobelprijswinnaars van Bosnië en Herzegovina. Toevallig weet ik dat een van de twee een goede schrijver is.

Park: vlakbij school ligt dit park met speeltuin, het schijnt dat de eerste generatie UWCiM dat voor elkaar heeft gekregen. Op weg naar de kantine kom ik hier door. Het ziet er hier eigenlijk altijd schoon uit en dat komt omdat ze een schoonmaker hebben. De vorige keer zei ik dat ze geen gemeentereinigingsdienst hadden, maar ik was verkeerd. Het park ziet er piekfijn uit.

Old bank: Dit is het gebouw naast school dat is gebouwd voor de oorlog begon en nooit is afgemaakt. Het is supergaaf om ’s avonds naar boven te klimmen, dan heb je het beste uitzicht van de stad. Dit gebouw laat het contrast goed zien. Aan de ene kant onze school, 50 meter verderop een ruïne.

Onze school: het gebouw met de beste kleur van de wereld, oranje! Hoe ze er ooit op zijn gekomen om deze kleur uit te kiezen, ik heb geen idee. Het is ontzettend origineel

Street art: Mostar heeft veelbelovende streetartists. Wat betekent deze streetart?

Neretva: dit is de rivier van Mostar. Sommige mensen zwemmen er in, al is dat erg gevaarlijk, dit jaar zijn er al twee mensen in verdronken. Het is beautiful, net een sprookje, is het niet?

Old town: dit is het mooie toeristische gedeelte van de stad. Het is hier zo toeristisch dat alles in euro’s wordt beschreven.

Accordeon: Deze man zit altijd op dezelfde plek in the old town. Altijd met een glimlach, altijd aan het spelen. Daar wordt ik vrolijk van. Hij waarschijnlijk ook. En op de achtergrond, daar is ie hoor, stari most. De beroemde brug.

kogel pennen: In old town maken ze van de oorlog een toeristische attractie, pennen gemaakt van kogels, in mijn ogen is het idioot, maar er zullen vast mensen zijn die deze spullen willen kopen.

Groen: hier hebben de huizen de meest bijzonder kleuren, hier een groen huis, het staat vrolijk. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren.

Winkelcentrum: winkelcentrum? Ja, dat was de bedoeling, totdat ze bedachten dat het te dicht bij the old town staat, toen zijn ze gestopt met bouwen en nu staat er een half afgemaakt gebouw.

Zajedno smo jaci: samen staan we sterker. Dit is een veel beladen onderwerp in Mostar, waar ik zo een eigen blog over kan schrijven. Wat ik ook zeker ga doen, volgende week.

Nederland in Mostar: Ha, Nederland laat even zien dat ze ook wat gedaan hebben in Mostar. Interessant. Ik vind het een bijzonder fenomeen wanneer landen ‘liefdadigheid’ doen en dat groot aankondigen. Is het dan nog steeds liefdadigheid? Ik zie het meer als uit eigenbelang handelen. Weer een foto, waar ik meer over kan schrijven.

Gemeentehuis: Naast de school staat een ander mooi gebouw, het gemeentehuis. Net zo mooi gerenoveerd als onze school, twee mooie gebouwen naast elkaar.
Hopelijk hebben jullie genoten van deze virtuele sightseeing tour met vlaggetje. Ik vond het leuk om te schrijven.
Tot volgende week!