a wonderful day

Ik schrijf nu vanuit het prachtige kleine dorpje Enumatil, Ik ben uitgeslapen en kan zo beginnen aan huiswerk. Als ik denk aan wat er dit weekend allemaal is gebeurd, dan verbaas ik mij erover hoe veel je kan meemaken in twee dagen. Zaterdag was gewoon een gewone dag thuis,(ik wilde eerst schrijven ‘relaxt’, maar bedacht twee seconden later dat het helemaal niet relaxt was, ik moest veel dingen regelen) Zondagmorgen begon het pas echt.

Ik moest vroeg opstaan, mijn broertje en zusje en ouders ook. We zouden om half negen vertrekken aangezien ik om 11 uur in Den Haag moest zijn om de laatste keer te oefenen voor de beursuitreiking. En als in huize Bruijn gezegd wordt dat we om half negen vertrekken bedoelen we meestal een half uur later, maar wonder boven wonder, we vertrokken maar tien minuten later dan de planning was. Door het altijd te hard rijden van mijn vader waren we toch op tijd. Dus om klokslag elf uur was ik bij Jochem(mijn co-year). Mijn ouders zetten me af en gingen daarna zelf door naar mijn oma en mijn nichtje die jarig was geweest. Iets later kwam de rest van de jaargroep ook aanzetten, meteen was het super gezellig. Daar hebben we onze twee overzeese co-years ook voor het eerst ontmoet, dat was erg leuk. Nu hadden we een hele dag om de beursuitreiking voor te bereiden. We hadden al twee keer eerder geoefend, maar niet iedereen kon elke keer. Vandaag was het vooral gewoon super met de jaargroep. Na een dag oefenen zijn we met z’n allen gaan eten bij vapiano, eten met een kaartje, is grappig. Daarvoor met z’n allen ons UWC-lied zingend de tram in gegaan. De mensen zullen wel gedacht hebben, wat zijn zij aan het doen? Bij ons zat de sfeer er goed in.

Na het eten was ik best wel moe, de avond ervoor had ik slecht geslapen, vast door alle spanningen, toen ben ik meteen door gegaan naar het huis van Charlotte, zij woont in een super mooi huis dicht bij het centrum. Ik zou daar slapen met Bieke en Zooey. Maar voordat we gingen slapen hebben we eerst nog een geweldige film gekeken, how to lose a guy in ten days(Romantisch: ) )En mijn tenen zijn knaloranje gelakt, dankzij zooey.

Dit was alleen nog maar alle voorpret, want maandag was de beursuitreiking pas echt. Om kwart voor elf zaten Charlotte, zooey, Bieke en ik als echte artiesten in de artiestenfoyer, de rest kwam later aanhobbelen. Wouw, het was leuk om daar zo te kunnen zitten, helaas werden we na een kwartiertje gedegradeerd naar een muffige kleedkamer in de kelder, maar dat mocht de pret niet deren. Die ochtend en middag hebben we nog meer geoefend, waar we moesten staan als we de prins een hand mochten geven, hoe we de zaal in moesten lopen, ons lied hebben we geoefend.

Nu is een uitleg van de beursuitreiking misschien ook wel even handig. Elk jaar worden ongeveer 25 leerlingen voor het UWC geselecteerd en op de beursuitreiking krijgt iedereen symbolisch zijn beurs. Op de beursuitreiking zijn alle sponsors aanwezig, het is dus het moment om de leerlingen aan de sponsors voor te stellen. Het is allemaal vrij formeel, maar het blijft UWC, iedereen is uniek en heeft zijn kwaliteiten en dat zie je ook tijdens de beursuitreiking. Omdat UWC 50 jaar bestaat en wij dus de 50e generatie zijn, werd deze beursuitreiking net iets groter gevierd dan andere jaren. De prins(alumnus) heeft gespeecht, alles was in de Koninklijke schouwburg in Den Haag en na afloop zijn we met de jaargroep, wat second-years en anderen uit eten geweest. En de geselecteerde leerlingen uit België en Luxemburg waren ook aanwezig. Ik heb nu ook mijn co-year uit België ontmoet, ze kon helaas niet blijven eten, maar we gaan nog een andere keer afspreken.

Rond een uur of twee druppelden de Belgische en Luxemburgse geselecteerde leerlingen binnen en second-years(die dus net klaar zijn met hun eerste jaar). Sommigen waren meer gespannen voor het ontmoeten van hun second-year, dan voor de beursuitreiking zelf. En Hierna kwamen de eerste bezoekers binnen, zij moesten hun ID laten zien en ze moesten op de gastenlijst staan. Alles werd goed beveiligd voor de prins. Wij hadden onze mooie knaloranje polo met naambadge aan, zodat iedereen ons meteen kon herkennen. De polo is leuk voor het ek en natuurlijk voor in Mostar zelf. Dan gaat de tijd opeens erg snel, binnen no time zit iedereen in de zaal en mogen wij als laatste naar binnen lopen. Eerst waren er drie mensen die een speech hielden, waaronder de prins en de headmaster van UWC Maastricht. Hierna begon het gedeelte van de leerlingen. Daniëlle de Jonge(Net terug uit Pearson College) was de lady speaker en zij heeft alles aan elkaar gepraat. Wij mochten op het podium gaan zitten. In drie groepen kwamen wij naar voren. Per college stelde je je voor, door middel van een quote of iets anders wat je zelf bedacht had. Ik zat in de laatste groep en met Bo en Jochem heb wij ons zo voorgesteld:

‘Before we were selected, we lived our lives and dreamed our dreams, right now we dream of a life in Mostar and in Mostar we hope to live our dreams.”

Hierna kregen we onze beurs van een sponsor. Het is maar een papiertje, maar ik ga hem wel inlijsten, hij is cool.

Nadat iedereen zijn beurs had gekregen hebben wij nog voor drie optredens gezorgd. Het eerste optreden was van Eline en Robin. Eline heeft een zelfgeschreven gedicht voorgedragen en hierbij heeft Robin viool gespeeld. Hierna was het de beurt aan Kathelijne, Bieke, Dagmar, Pleun, Bo, Eline,Zooey en ik. Kathelijne heeft gedanst op het lied Gabriellas song uit de film as it is in heaven. Wij hebben hier met z’n allen de muziek bij gemaakt. Pleun speelde piano, Bieke altviool, dagmar speelde viool en de rest ging hummen. We hebben er flink hard voor geoefend en in het begin liep het niet echt lekker, maar het eindigde wel goed. Ik vond het heel leuk om te doen en niemand die wist hoe het eigenlijk had gemoeten en Kathelijne kon er super bij dansen. Als laatste was er nog het geweldige UWC lied dat door een paar van onze jaargroepgenoten is bedacht. Zeker geslaagd

A wonderful day, we celebrate
UWC, already 50
Giving us and our peers a chance to explore
To understand new cultures and more
Who knows what new goals are in store
We’ll face them head on and succeed
About that we are sure.
Adventure is right in front of us all
We can’t wait to give
Our hearts and our souls.

Refrain:
UWC
It’s such a wonderful opportunity
UWC
A chance that means so very much to me
We are excited and can’t wait to face - the big wide world.
A dream is coming true
ohohohoo

We’ll make the world a better place
We’ll develop ourselves in a two year phase
Live to learn and learn how to live
UWC has taught us to give
We cannot explain what we’re feeling right now
We’re going to end this by taking a bow.
Gratitude, is what we want to convey
We celebrate this on this beautiful day.

Refrain:
UWC
It’s such a wonderful opportunity
UWC
A chance that means so very much to me
We are excited and can’t wait to face - the big wide world.
A dream is coming true
ohohohoo

Bridge:
It is a dream of which we thought that
It would never come true
But it did and that’s because of you
ohohohoo

Refrain:
UWC
It’s such a wonderful opportunity
UWC
A chance that means so very much to me
We are excited and can’t wait to face - the big wide world.
A dream is coming true
ohohohoo

Hierna zijn wij firstyears(want dat zijn we nu) als eerste de zaal uitgelopen en hebben we een mooie foto gemaakt met de prins, er stonden zeker 7 fotografen. Het eerste krantenartikel is binnen, we staan in de telegraaf. Hierna was er nog een receptie, hier heb ik met flink wat sponsors gepraat, nog even snel met mijn leraar en ook dan gaat de tijd snel. Voor we het wisten was de receptie al weer voorbij en gingen wij op naar het indische restaurant. Nu was ik eigenlijk zo moe dat ik niet meer heel sociaal was, maar lekker veel heb geluisterd naar wat anderen te vertellen hadden.

Na het eten ben ik met Bieke mee naar haar huis gegaan. We hadden nog een lifter, Job(net terug van Adriatic) woont ook in Groningen en kon dus goed een lift gebruiken(Er gaat niets boven Groningen) Hij heeft ons de geweldige tip gegeven om nooit aan middagdutjes te beginnen, want dan kom je er niet meer van af. Die ga ik onthouden. Toen we eindelijk thuis waren was het half een en was ik moe, maar voldaan. Het waren twee geweldige dagen en ik kijk erg uit naar de BBQ over twee weken.

Tot zover rozen geur en maneschijn. Want UWC betekend niet alleen maar lol. Ik heb mijn informatiepakket gekregen van wat ik allemaal moet regelen. Help! Het is echt super veel, een grote medische check en mijn ouders moeten de voogdij zo wat overdragen. Daarnaast moet ik ook gewoon nog school doen. Alles bij elkaar is het zo veel, dat ik het waarschijnlijk niet helemaal ga redden, ik moet maar even kijken hoe het allemaal gaat lopen.