Het begin

Hier is hij dan, mijn eerste verhaal en hopelijk zullen er nog vele volgen. Het duurt officieel nog drie maanden voordat ik naar Bosnië vertrek, maar mijn reis is nu al begonnen. 12 april kreeg ik het telefoontje ‘met Alexander van UWC, we zijn blij dat je je voor een tweede keer hebt aangemeld, je bent geselecteerd voor het United World College in Mostar’ Dat was de strekking, maar wat hij precies allemaal heeft gezegd heb ik niet onthouden, ik kon alleen maar blij door het huis springen. Ik moest 2 belangrijke data opschrijven, 12 mei was de informatiebijeenkomst en 4 juni de beursuitreiking.

Voor sommige mensen gaat dit misschien iets te snel, laat ik eerst even uitleggen wat het UWC is. UWC staat voor United World College en dit is een organisatie met 13 verschillende scholen verspreid over de wereld. Het zijn geen gewone scholen, maar scholen met een missie. Ze willen mensen bij elkaar brengen en zorgen voor een intercultureel begrip en meehelpen aan vrede. 50 jaar geleden is de eerste school opgericht. Het UWC heeft een aantal belangrijke waarden:
“UWC believes that to achieve peace and a sustainable future, the values it promotes are crucial
• International and intercultural understanding
• Celebration of difference
• Personal responsibility and integrity
• Mutual responsibility and respect
• Compassion and service
• Respect for the environment
• A sense of idealism
• Personal challenge
• Action and personal example”
Voor meer informatie, kijk dan even op www.UWC.org
Voordat ik het telefoontje kreeg, is er al heel wat gebeurd. Je wordt niet zomaar toegelaten tot het UWC, een hele selectie is er aan voorafgegaan. Eerst een papieren selectie, toen een selectiedag met een kort interview en daarna nog een interview van 40 minuten. Precies hetzelfde heb ik vorig jaar ook gedaan en toen hoorde ik na de laatste ronde dat ik niet was geselecteerd. Ik probeerde het opnieuw, de aanhouder wint.
Nu ga ik dus naar Bosnië, een verdeeld land, ik ga in Mostar wonen, een verdeelde stad. Bosnië heeft niet de beste reputatie. Als mensen horen dat ik hier naar toe ga, is de eerste reactie vaak ‘Bosnië?!, waarom was dat je eerste keuze?’ In Bosnië en de omliggende landen is veel gebeurd en is nog steeds veel aan de gang, hier wil ik van leren, ik wil helpen. In een gebied met zoveel verdeeldheid kan een UWC veel brengen en daar wil ik aan meewerken. Mostar is een mooie stad met veel verschillende kanten en verhalen die ik allemaal wil ontdekken. Er is zo veel te doen, te zien, te horen. Ik ga gelukkig niet helemaal alleen het avontuur beginnen, ik heb twee geweldige co-years, Bo en Jochem, samen beginnen wij aan deze reis.
Voordat ik kan vertrekken moet er nog veel gebeuren en geregeld worden. 12 mei was de eerste bijeenkomst, waar ik (bijna) de hele jaargroep heb ontmoet, hier hebben we de eerste informatie gekregen en iedereen heeft zichzelf voor gesteld door middel van een presentatie. Bieke en ik hebben ons samen gepresenteerd. Bieke is een van mijn beste vriendinnen, ik ken haar al vanaf klas 1 en zij gaat naar het UWC-USA. Wij hebben een aantal dingen over onszelf op verschillende post-its geplakt en deze aan het publiek uitgedeeld, zij moesten bepalen welke post-it bij wie hoorde. Het was een beetje geïmproviseerd, aangezien we net terugkwamen uit Rome, waar we eerder weg vlogen. Er waren ook veel leuke andere presentaties, een aantal quizzen, twee mooie gedichten, een dans. Na al die belangrijke informatie zijn we met de hele jaargroep begonnen met het voorbereiden van de beursuitreiking. Er zijn taken verdeeld en al dat soort dingen.
Dit weekend hebben we met een groot deel van de jaargroep geoefend voor de beursuitreiking. Het was hartstikke gezellig en nu weten we allemaal hoe we moeten lopen. Er is een lied geschreven en we hebben geoefend met een ander optreden waar ik aan meedoe(ik ga hummen). Daarna ben ik met 7 andere meiden Haarlem in gegaan en hebben we bij een pizzeria gegeten. Tijdens de selectiedag zeiden ze het al, dé UWC’er bestaat niet en als ik onze jaargroep bekijk klopt dat helemaal, iedereen is zo verschillend, maar allemaal zijn we even enthousiast. In onze jaargroep is dus al veel diversiteit, ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn als alle mensen ook nog eens uit allemaal verschillende landen komen.
Voor de mensen die nieuwsgierig zijn hier een link naar een filmpje van de BBC over mijn nieuwe school(is al wel een beetje oud, maar is nog steeds wel relevant) en de site van mijn nieuwe school:
http://www.youtube.com/watch?v=CyBDnnX4FPA
www.uwcmostar.ba
Als jullie vragen hebben, je kunt me altijd een mailtje sturen: annabruijn@hotmail.com
Ik kan niet wachten om naar Mostar te gaan en ik zal deze zomer nog wel een paar keer schrijven hoe het gaat met alle voorbereidingen